نجوم وفضا

محققان موفق به کشف جریانات فنری شکل غول‌پیکر از پلاسمای داغ بر روی سطح خورشید شده‌اند که تلاشی 50 ساله را برای تائید وجود آنها تکمیل کرده است.

 ایسنا، این مارپیچهای عظیم‌الجثه پلاسمای خورشیدی که هرکدام حداقل 100 هزار کیلومتر وسعت دارند، می‌توانند به آغاز شکل‌گیری مناطق مغناطیسی قوی در خورشید که با جرقه‌های خورشیدی و دیگر انفجارها بر روی این ستاره مرتبط بوده، کمک کنند.

 گرمای داخلی خورشید باعث بالا آمدن ماده به سمت سطح می‌شود که در آنجا این ماده با نزدیک شدن به سرمای فضا، سرد شده و دوباره به سمت پائین برمی‌گردد. این چرخه حرکتی روی هم رفته « همرفت(انتقال گرما)» نام داشته و مناطقی که این رویدادها در آنها اتفاق می‌افتند به «سلولهای همرفت» موسوم هستند.

 چرخش خورشید بر روی محور آن باعث می‌شود که بزرگترین سلولهای همرفت، از خود الگوهای مارپیچی دایره‌ای ایجاد کنند.

 پدیده همرفت در حال حاضر در دو ساختار بر روی سطح خورشید مشهود هستند: گرانول‌ها که حدود 1000 کیلومتر وسعت داشته و ابرگرانولها که وسعت آنها حدود 30 هزار کیلومتر است. گرانول‌ها حدود 10 دقیقه باقیمانده و ماده با سرعت حدود 10 هزار و 800 کیلومتر در ساعت در آنها جریان دارد.

 این در حالیست که ابر گرانول‌ها مدت بیشتری برای 24 ساعت باقیمانده، اما ماده درون آنها با سرعت کمتر در حدود 1800 کیلومتر در ساعت جریان دارد.

 دانشمندان برای حدود پنج دهه نشان داده بودند که خورشید ممکن است از سلولهای همرفتی بزرگتر برخوردار باشد. انتظار می‌رفت که عمق و وسعت این سلولهای غول‌پیکر حدود 200 هزار کیلومتر باشد که کل منطقه همرفت خورشیدی را که شامل یک سوم خارجی‌ترین فضای داخلی آن بوده، در برمی‌گیرند.